Zabójcza Trasa Kasi Lins w Krakowie

Jeszcze przed rozpoczęciem koncertu największe wrażenie wywarło na mnie lokum. Klub Spotkań Poczta Główna (Kraków, Westerplatte 20) odznacza się przede wszystkim intrygującą atmosferą przywodzącą na myśl szkolne bale i eventy; przestrzeń jest niewielka i minimalistycznie urządzona, a całość znacznie sprzyja kameralności i zmniejszonemu dystansowi między artystą a widownią (o czym później mogliśmy byli się przekonać).

Tuż po pojawieniu się na scenie Kasi temperatura wzrosła i każdy z przybyłych niepewnie oczekiwał pierwszego kawałka. Nie musieliśmy jednak długo czekać, by usłyszeć znajome intro; wkrótce całaj sala poddała się mroczniejszym nutom. Sama artystka zapowiedziała, że zamierza wprowadzić słuchających w nastrój pogrzebowy, nastrajający na nadchodzące Święta listopadowe. W dyskografii Kasi Lins jest to nowa propozycja, różniąca się nieco od poprzednich pozycji; albumy „Wiersz ostatni” (2018) i „Moja wina” (2020) zdają się wybrzmiewać lżej i delikatniej na tle zaprezentowanych w niedzielę świeżości, lecz należy przyznać artystce konsekwencję: jasno zmierza w określonym kierunku, stopniowo wprowadzając zmiany. Miło jest trwać przy Kasi w jej muzycznej podróży.

Jedną z największych uciech występu okazało się być wspólne śpiewania utworu „Rób tak dalej”. Wokalistka zstąpiła ze sceny i wtopiła się w tłum - wszyscy, którzy znajdowali się bliżej, mieli okazję współuczestniczyć w performansie Ćmy-Basistki. Tańczyliśmy, krzyczeliśmy i wznosiliśmy w stronę sufitu modły. Podczas wydarzenia znalazło się również miejsce na żarty, w jakie zaangażowały się obie strony.

Koncerty zawsze traktuję jako intymne przeżycie. To fascynujące kiedy  towarzyszący nam przez długi okres i w różnych sytuacjach głos okazuje się być faktyczną postacią utkaną z różnych doświadczeń i wrażliwości, której pewne składowe pokrywają się z naszymi. „OMEN” z pewnością nie zawiedzie nadziei fanów - jego preordery sprzedają się w zawrotnym tempie.

Autorka: Zuzanna Menard